"Ik ga hier alles in het wil schilderen."

"Ik ben een doodgewone man."

Paul van Hoeydonck en Norma Hendy. Begeleiding Duo Melodie

"Hij vouwde zijn handen, hief zijn ogen ten hemel... en hij gaf die kleine ne ferme stamp tegen zijn achterste."

"Dat wachten in ziekenhuizen dat duurt een eeuwigheid. Ik vind niets zo erg als wachten. En ge kunt niets anders doen."

"Ik vraag me af wat er nu gaat gebeuren? Het voelt als een soort... Aanvaarden. Vergiffenis."

"Awel De Block... allez Harry, dat hebben wij weer goed opgelost hé!"

"Draaien, mikken, pezen spannen... één, twee... platsj, boem."

"En zo beseften ze wat ze die arme jongen allemaal aangedaan hadden. En Melissa begon zelfs te wenen."

"Jean Conflans, mijn verkrachter, mijn docent, mijn duivel...Hij is de satan die jongelingen misbruikt."

"Gij mensenbroeders, die ons overleeft, Gedenkt ons niet vilain..."

"Zo is het gegaan, meneer de commisaire, zo en niet anders. Hij was mijn beste vriend, maar hij had mij nooit verteld dat hij een hartlijder was."

"Mijn verhaal is maar al te waar. Van voor naar achteren en van achteren naar voor. Het schoonst stuk in mijn voeten dat ik ooit gehad heb."

"Jeannine... Jeannine? 'k Ben thuis. En ik ben kwaad... niet op u hé, maar op die scheidsrechter."

"En nu doen ze dat licht allemaal al aan... Waarvoor dat nodig?"

" Het is de eerste keer dat ik Kerstmis alleen doorbreng. Vanavond hier in het tentenkamp wil ik niemand tot last zijn"

"Ik ging heer een lesje leren. Ik ging mij ophangen. Niet echt natuurlijk. Zo dwaas was ik nu ook weer niet."

"Op zo’n podium moet ge de leugens maar aaneenrijgen. Voor ’t publiek is het dat wat ze willen zien en voor een acteur is het dat wat hij het liefste doet."